Zespół Placówek Oświatowych - Publiczna Szkoła Podstawowa i Przedszkole im. Marii Firlejczyk w Sichowie Dużym

Zachowania agresywne mogą mieć charakter agresji słownej (np. kłótnie, przekleństwa, wyśmiewanie się, przezywanie) lub fizycznej (np. popychanie, plucie, bójki, niszczenie przedmiotów). Są one skierowane przeciw komuś albo czemuś i mają na celu wyrządzenie krzywdy fizycznej, psychicznej lub moralnej. Słuszne przerażenie budzi fakt, że agresorami są coraz częściej dzieci i młodzież. W tej sytuacji należy poznać przyczyny agresji oraz szukać sposobów radzenia sobie z nią. Generalnie poszukuje się przyczyn agresji w niezaspokojonych ważnych potrzebach. Niemożność realizacji którejś z potrzeb prowadzi do frustracji, która przejawia się w różnorakich reakcjach. Jedną z nich mogą być zachowania agresywne. Stwierdzono związek między brakiem zaspokojenia potrzeb dziecka oraz brakiem zaangażowania w sprawy dziecka, a późniejszymi tendencjami do agresji i wrogości wobec innych ludzi.

Bardzo istotna dla rozwoju dziecka jest potrzeba bezpieczeństwa. Nie realizowana w dostatecznym stopniu w dzieciństwie może wyzwalać agresję. Odrzucenie emocjonalne wywołuje u dziecka frustrację potrzeby bezpieczeństwa i w konsekwencji prowadzi do agresji. Jeśli np. środowisko rodzinne doświadcza dziecko lękiem przez zastraszanie, to wywołuje w nim brak poczucia bezpieczeństwa, niemożność odczuwania pewności siebie. Zwiększone odczuwanie lęku i zagrożenia jest bardzo przykre i trudne do zniesienia. Agresja rozładowuje nagromadzone napięcie. Zadaniem rodziców jest okazywanie dzieciom ciepła, angażowanie się w ich sprawy, tworzenie przyjaznej atmosfery w domu, atmosfery akceptacji, zrozumienia, zaufania. Ważne jest słuchanie dzieci i rozwiązywanie z dziećmi problemów.

Kolejną ważną potrzebą jest potrzeba odnoszenia sukcesów. Należy zwrócić uwagę na wymagania i oczekiwania wobec dzieci. Zbyt wysokie wymagania, nierealne oczekiwania wywołują złość u dziecka, którą dziecko chce z kolei wyładować. Inną, obok niezaspokojonych potrzeb dziecka, przyczyną zachowań agresywnych jest permisywna (przyzwalająca) i tolerancyjna postawa wobec dziecka połączona z brakiem ustawienia jasnych granic wobec agresywnego zachowania w stosunku do rówieśników, rodzeństwa i dorosłych. Taki brak reguł z uogólnioną tolerancją rodziców prowadzi w przyszłości do wyższego poziomu przejawiania agresji przez dziecko.
Odkrycie faktu, że dziecko jest ofiarą przemocy ze strony kolegów w szkole jest przykrym doświadczeniem. Nawet, jeśli trudno w to uwierzyć, nie można odkładać sprawy na później i należy stawić temu czoła. Dziecko cierpi i każdy dzień jest dla niego ważny. Musisz mu pomóc. Musisz wspierać je w tym trudnym momencie jego życia, aby nie straciło wiary w siebie i ciebie - rodzica. Rozmawiaj ze swoim dzieckiem jak najczęściej.
Mogą pojawić się różne formy przemocy dzieci wobec dzieci. Jeśli dziecko powie, że jest wyśmiewane w klasie - nie bagatelizuj tego. Dla niego może to stanowić większy problem niż pojedyncza bójka. Wszystko zależy od wrażliwości dziecka oraz sposobu, w jaki zachowują się sprawcy. 

"Agresja - jak reagować?" poradnik dla rodzica 2
Przemoc mogą stosować uczniowie z tej samej klasy (w pojedynkę lub całą grupą) oraz uczniowie z innych klas. Większość dzieci nie informuje dorosłych (rodziców i nauczycieli), że doświadcza przemocy. Są różne powody takiego milczenia: lęk przed zemstą sprawców, brak wiary w pomoc i zmianę sytuacji, obawa, że nikt nie uwierzy, poczucie winy, wstyd itp. Musisz sam uważnie obserwować swoje dziecko.
SYGNAŁY MOGĄ ŚWIADCZYĆ O TYM ŻE DZIECKO DOŚWIADCZA PRZEMOCY :
- ma sińce, zniszczone lub brudne ubranie, zniszczone przybory szkolne wygląda na nieszczęśliwe, gorzej śpi;
- pogarsza się w nauce;
- wycofuje się z kontaktów z innymi;
- zamyka się;
- staje się apatyczne lub agresywne, zmieniają się jego nastroje;
- unika szkoły np. rano skarży się na bóle głowy, brzucha;
- mówi np.: "nie lubię tej szkoły", "nienawidzę swojej klasy", "nie chcę tam chodzić", itp.;
- spóźnia się do szkoły, trzyma się blisko nauczyciela;
- wraca ze szkoły powoli, często dłuższą drogą;
- kradnie z domu pieniądze lub cenne przedmioty.

Jeśli podejrzewasz, że twoje dziecko padło ofiarą przemocy to porozmawiaj o tym wprost. Wysłuchaj dziecko uważnie. Zapewnij, że bardzo je kochasz, jesteś po jego stronie i pomożesz mu. Nie wyśmiewać się z jego słabości, uszanuj jego lęk i bezradność, nie obwiniaj dziecka za tę sytuację, pomóż mu uwierzyć w siebie ("wiem, że to przykre ","próbowałeś się bronić", "odszedłeś z podniesioną głową, brawo", "zrobiłeś, co mogłeś"). Nie bagatelizuj sprawy i pomyśl jakie kroki podjąć.
Jeśli z relacji dziecka wynika, że sytuacja nie jest zbyt trudna i dziecko ma szansę samo sobie z nią poradzić, Twoja rola polega na:
- wymyśleniu z dzieckiem sposobów przeciwstawienia się przemocy (co ma dziecko odpowiedzieć, co zrobić, kogo poinformować w szkole itp.);
- wsparciu dziecka (zapewnieniu go, że może sobie poradzić, że rodzic w nie wierzy, że nikt nie ma prawa go krzywdzić)
- przećwiczeniu trudnych sytuacji (np. odegraniu scenek, w których dziecko ma odpowiedzieć coś sprawcom);
- zapewnieniu o swojej gotowości do pomocy w razie, gdyby dziecko nie mogło sobie poradzić.

W wielu przypadkach dzieci nie są w stanie same przeciwstawić się powtarzającym się aktom przemocy. Wtedy niezbędna jest Twoja interwencja. Nie wolno ci używać przemocy wobec sprawców (czasem zdesperowani rodzice postępują w ten sposób)
- spotkaj się z wychowawcą klasy, zrelacjonuj mu sytuację, zapytaj co w tej sytuacji nauczyciel zamierza zrobić, zadeklaruj swoją chęć współpracy, kontaktuj się kilkakrotnie z wychowawcą, jeśli z relacji dziecka wynika, że przemoc trwa nadal;
- umów się na rozmowę z pedagogiem , dyrektorem szkoły , przedstaw mu sytuację oraz brak efektów(jeśli takie zauważyłeś) po ustaleniach z wychowawcą, zapytaj co w tej sytuacji dyrektor zamierza zrobić, zadeklaruj swoją chęć współpracy
- zgłoś sprawę na policję, jeśli twoje dziecko zostało pobite lub okradzione;
- szukaj specjalistów (pedagogów, psychologów, organizacji pozarządowych) dostępnych na twoim terenie, którzy mogą udzielić pracownikom szkoły konsultacji i wsparcia a tym samym pomóc twojemu dziecku.