Zespół Placówek Oświatowych - Publiczna Szkoła Podstawowa i Przedszkole im. Marii Firlejczyk w Sichowie Dużym

Maria Firlejczyk

Patronką naszej szkoły została pani Maria Firlejczyk z domu Herman. Była nauczycielką i działaczką społeczną. Przez prawie całe swe dorosłe życie była związana z naszą miejscowością – od wczesnej młodości do emerytury. Uczyła tu  naszych przodków.

Urodziła się 12 września 1904 roku  w Wiśniczu Nowym. Miała jednego brata. Jej rodzice Albina i Władysław Hermanowie dbali o wykształcenie córki. Starali się zapewnić jej zawód i wykształcenie. Oboje zmarli w Sichowie, gdzie mieszkali pod koniec swojego życia, i są pochowani na cmentarzu parafialnym w Koniemłotach.

Maria Herman w rodzinnej miejscowości ukończyła pięcioklasową Szkołę Ludową, a następnie została uczennicą pięcioklasowej Szkoły Wydziałowej Żeńskiej w Bochni, gdzie została przyjęta do klasy drugiej. W 1918 przeprowadziła się z rodziną do Krakowa i zamieszkała w podkrakowskich wtedy Zielonkach. Uczęszczała do Szkoły Wydziałowej Żeńskiej im. Św. Anny w Krakowie, gdzie została przyjęta do klasy trzeciej. Następnie od roku szkolnego 1921/22 uczęszczała do Prywatnego Seminarium NauczycielskiegoŻeńskiego Towarzystwa Szkoły Ludowej im. Franciszka Preisendanza w Krakowie posiadającego prawo publiczne na mocy reskryptu Pana Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Nr 11811/I .Ów reskrypt dawał szkole prawo do przeprowadzania egzaminów maturalnych Na tej podstawie 26 maja1926 roku Komisja Egzaminacyjna postanowiła wydać Marii Władysławie Herman świadectwo dojrzałości uprawniające do pełnienia obowiązków tymczasowej nauczycielki w szkołach powszechnych.

Jeszcze w tym samym roku została skierowana do pracy w szkole do miejscowości Zapole poczta Byteń powiat Słonim na Wołyniu w dzisiejszej Białorusi. Wraca w 1928 roku i zostaje zatrudniona jako nauczycielka w szkole w Wiśniczu Nowym. Od 05.września1929 do 28.lutego1930 roku pracuje w charakterze nauczycielki kontraktowej w Szkole Powszechnej w Korczynie Nowym. Od dnia 01.marca 1930 roku została mianowana na nauczycielkę w Szkole Publicznej w Solcu Starym. Jednak na własną prośbę przeniesiono ją do Publicznej Szkoły Powszechnej w Sichowie z dniem 16.marca 1930 roku na podstawie decyzji Inspektora Szkolnego w Busku Kieleckim Nr 1158 . Trzy lata później – 31 maja 1933 rokuw trzyklasowej Szkole Publicznej w Sichowie Małym odbył się egzamin praktyczny dla nauczycieli szkół powszechnych, po którym nasza patronka uzyskała pełne kwalifikacje zawodowe. 01.stycznia 1935 roku dostała dekret ustalenia na stałą nauczycielkę publicznych szkół powszechnych. Po dziesięciu latach pracy 07. maja 1938 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego w Krakowie nadało Marii Herman:  „Brązowy Medal za Długoletnią Służbę”

W czasie II wojny mieszkała w Sydzynie, oraz w Sichowie Małym prowadząc tajne nauczanie. Nie została wymieniona w książce „Nauczyciele tajnego nauczania Ziemi Staszowskiej” jednak są świadectwa osób przez nią uczonych w tym trudnym okresie. Pod koniec wojny została wysiedlona do Pliskowoli koło Osieka.

Po wojnie w piśmie z dnia 15. stycznia 1945 roku Inspektor Szkolny w Busku powierzył jej pełnienie obowiązków kierownika Szkoły Powszechnej w Sichowie Małym aż do odwołania.

Nie tylko uczy dzieci.. 23. lipca1955 roku Ministerstwo Oświaty PRL skierowało Ją na Centralny Kurs Języka Polskiego dla Instruktorów Powiatowych i Kierowników Zespołów Międzyszkolnych do Trzebnicy, gdzie ukończyła w/w kurs z wyróżnieniem, a następnie 1 września 1955 roku zostaje powołana na stanowisko instruktora języka polskiego w Powiatowym Ośrodku Doskonalenia Kadr Oświatowych.  Tego samego dnia przejęła obowiązki kierownika Szkoły Podstawowej w Sichowie Dużym od Pana Stanisława Mazura. W tym samym roku został Jej przyznany Srebrny Krzyż zasługi nadany uchwałą Rady Państwa. W roku 1961 zostaje uznana przez władze wybitnym pedagogiem i otrzymuje stosowną nagrodę. Nie spoczywa na laurach i nadal się dokształca. Rozpoczyna w lipcu 1965 roku studia eksternistyczne w Studium Nauczycielskim im. inż. Władysława Spasowskiego w Kielcach na kierunku filologia polska i ukończyła je z wynikiem dobrym w 1967 roku.

Jak większość nauczycieli nie potrafi skupić się tylko na przekazywaniu wiedzy. Stara się działać społecznie, a jedną z możliwych form była w tym okresie działalność Gminnych Rad Narodowych. Dlatego aktywnie działała w kampanii wyborczej do Gminnych Rad Narodowych i w 1958 roku zostaje wybrana radną  w Sichowie Dużym. Z listy Frontu Narodowego została wybrana w wyborach 6 grudzień 1954 roku na zastępcę radnego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach. Maria Firlejczyk w latach 1958 i 1969 była wybrana w wyborach na radną w Gromadzkiej Radzie Narodowej w Sichowie Dużym. Dla mieszkańców Sichowa i otaczających okolic była zawsze osobą otwartą i zatroskaną na ich życiowe problemy, przez to wyrobiła sobie wielkie uznanie, szacunek i wdzięczność. Dowodem niech będzie otrzymana odznaka „ZASŁUŻONY OPIEKUN SPOŁECZNY” nadana przez Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej 07. kwietnia 1977 roku

Na przełomie roku 1955/56 wyszła za mąż za Józefa Firlejczyka nauczyciela Szkoły Podstawowej w Bystrzycy Kłodzkiej. Zapoznali się w Sichowie u państwa Gierów, którzy zamieszkiwali w tym czasie w pałacu. Józef Firlejczyk przeprowadził się do Sichowa i pracował w szkole podstawowej do 1974 roku. Potrafił grać na skrzypcach, co dawało mu możność prowadzenia lekcji śpiewu we wszystkich klasach. Zmarł w będąc u rodziny Lubaniu Śląskim, gdzie został pochowany.

31.sierpnia 1971 roku złożyła rezygnację z zajmowanego stanowiska kierownika Szkoły Podstawowej w Sichowie Dużym i przeszła na emeryturę, zamieszkując w dalszym ciągu w mieszkaniu służbowym naszej szkoły .

W zajmowanym przez nią małym służbowym mieszkanku nie było żadnych wygód. Pokonywanie stromych i niewygodnych schodów nie było łatwe dla osoby w jej wieku. Jednak nie myślała o zmianie miejsca zamieszkania, bo czuła się dobrze wśród ludzi których lubiła i znała od najmłodszych lat. Chętnie w dalszym ciągu służyła pomocą i radą. Zawsze pełna radości życia i energii nie przyjmowała do wiadomości ograniczeń zdrowotnych. Przez całe życie była wierna swoim ideałom. Mimo nacisków władz  nie pozwoliła na zdjęcie krzyża z budynku szkoły i zlikwidowanie kaplicy kościelnej. Nigdy nie poddawała się trudom istniejących wówczas czasów i panujących poglądów. Starsi pamiętają że były czasy gdy takie postępowanie wymagało odwagi i samozaparcia.

Zmarła 17. marca 1985 roku. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Koniemłotach.

Przez prawie całe swe dorosłe życie była związana z naszą miejscowością – od wczesnej młodości do emerytury. Uczyła tu  naszych przodków.

Dzień Edukacji Narodowej w naszej szkole jest także Świętem Patrona.

Na podstawie zebranych materiałów opracowała
nauczycielka języka polskiego Joanna Pietras